Welkom bij www.barbet.be, de Belgische website met info over de Franse Waterhond of BARBET.

bron: www.Barbedoux.nl

De Barbet, of Franse Waterhond, is een bijzondere hond. Het is een hond met vele goede eigenschappen en het is dan ook niet voor niets dat er steeds meer mensen heel enthousiast over het ras zijn. De Barbet komt tot zijn recht onder uiteenlopende leefomstandigheden. Het is een heerlijke gezinshond die graag met kinderen en andere huisgenoten speelt en het is een prettige werkhond. De Barbet is energiek en bijzonder sociaal. Dat betekent dat hij graag gezelschap om zich heen heeft. Het is geen hond die de hele dag maar een beetje ligt te liggen. De Barbet wil wandelen, spelen, werken, kortom: de Barbet is een actieve hond die graag voor zijn baas klaar staat en een sociale rol inneemt in het gezin. En of hij nou op het platte land woont of in de stad, maakt daarbij niet uit, als hij maar zijn dagelijkse portie beweging en aandacht krijgt. Zo energiek als hij is, zo rustig is hij in huis. Het is een bijzonder ontspannen hond die nooit een nerveuze indruk zal maken. Hij blaft dan ook niet onnodig, maar alleen dan als er echt iets ongebruikelijks aan de hand is.

De Barbet is van oorsprong een waterjachthond voor het apporteren van waterwild. Dat apporteren, evenals de liefde voor water, zit de Barbet dan ook in het bloed, zoals onze Toutes hier bewijst op een leeftijd van 5 maanden tijdens de jachttraining. Ze apporteert hier een eend uit het water.

Wat een prettige bijkomstigheid is, is de gekrulde vacht van de Barbet. Deze verhaart niet en dat is gunstig voor mensen met een allergie voor honden.

De vacht heeft uiteraard wel verzorging nodig. Hoe veel verzorging hangt af van de vachtlengte. Bij een lange vacht is een wekelijkse borstelbeurt wel nodig om het haar klitvrij te houden, bij een korte vacht is dat uiteraard veel minder. Persoonlijk vind ik het fijn om de vacht in de zomer wat korter en in de winter wat langer te houden. Een kortgeknipte Barbet ziet er heel atletisch uit en het is altijd weer een verrassing als die enorme vacht er af gaat en die dikke beer verandert in een atletische jachthond! Bij het showen ziet men de Barbet natuurlijk graag lekker lang in de vacht.

De naam Barbet wordt in het Frans uitgesproken als barbè voor een reu en barbèt voor een volwassen teefje. De Fransen gebruiken voor jonge honden en pups nog weer andere woorden. Hieronder voor alle duidelijkheid een compleet overzicht met de uitspraak tussen [ ] 

Het karakter van de Barbet

Binnen de Barbetclub kreeg ik in mei 2012 het verzoek een karakterschets van de Barbet te schrijven. Als Barbetbezitter en -fokker heb ik een aardig beeld van het karakter van deze honden, maar voor het schrijven van een karakterschets is het natuurlijk goed om de mening en ideeën van meerdere mensen te horen. Daarom heeft de PR-commissie een enquête uitgevoerd onder een aantal leden van de Barbetclub op basis waarvan ik deze beschrijving heb gemaakt. Uit de interviews kwam onomstotelijk naar voren dat iedereen heel erg gelukkig en tevreden is met hun keuze van dit ras. Daaruit trek ik een voorzichtige conclusie dat de Barbet qua karakter over het algemeen voldoet aan de verwachtingen en dus aan de beschrijving zoals die o.a. op de website van de rasvereniging te lezen is.

Unaniem kwam naar voren dat de Barbet als een fijn gezinslid ervaren wordt. Het is een echte ‘vriend’ voor alle bazen en baasjes en de Barbet is op zijn plek in zowel een druk gezin met kleine kinderen of een gezin met pubers, als op een veel rustiger plek zoals bij een alleenstaande of bij een (gepensioneerd) stel. Wat de meeste mensen prettig vinden aan hun Barbet is de innerlijke rust die van de hond uitgaat en zijn vrolijkheid. Een Barbet raakt niet gauw van slag en herstelt na een schrikmoment heel snel. De rust in combinatie met de vrolijke energie die op een prettige manier met name buiten tot uiting komt, maakt het voor veel mensen een geliefde hond. Hoewel het een actieve hond is die graag uitdagingen krijgt, doet niet iedereen na het volwassen worden en het doorlopen van een aantal elementaire gedragscursussen een hondensport met zijn Barbet. Maar heel wat eigenaren doen dat wel en daarbij is jachttraining, speuren en behendigheid favoriet. Veel Barbets kunnen verveeld raken tijdens een training als deze te langdradig is. Ze leren snel en moeten uitgedaagd blijven worden om de aandacht vast te houden. Eindeloos een oefening herhalen is er dus niet bij. De gemiddelde Barbeteigenaar is een welbewuste hondenbezitter die oog heeft voor de hond en zorgt dat deze voldoende te doen heeft. Er wordt heel wat gewandeld, gefietst en gespeeld, gemiddeld zeker 2 uur per dag.

Het zijn over het algemeen enorme kindervrienden. Mijn Barbets gaan, als er kleine kinderen op bezoek zijn, steevast op hun rug bij ze liggen om geaaid te worden en in de interviews kwam naar voren dat veel Barbets proberen bange kinderen op hun gemak te stellen. Ze gedragen zich duidelijk rustiger en voorzichtiger in het bijzijn van kleine kindjes en zullen een kind dan ook niet snel omver lopen. Ze spelen graag met kinderen, van klein tot groot en passen zich daarbij aan de spelleider (het kind) aan. Een van de reutjes die ik gefokt heb woont in een jong gezin en groeide op met de kinderen die na zijn komst geboren zijn. Het is frappant hoe deze Barbet zich aanpaste aan het spel van de baby des huizes, wat bestond uit het apporteren van speeltjes. Het baby’tje van 6 maanden kraaide van plezier en gooide bijna onophoudelijk haar speeltjes uit de box, die de hond weer aangaf in haar handje. Later, toen de baby inmiddels lopen kon en de box verleden tijd was, hadden ze samen een ander spelletje bedacht, het kindje klom op de bank, de hond ging voor de bank op de grond liggen en dan rolde het kindje van de bank af op de hond, gierend van de pret en rollebollend met de hond die het allemaal geweldig vond. Uiteraard waren de ouders er altijd bij om in de gaten te houden of de hond het echt leuk vond. Ook kunstjes leren ze graag, als ze aandacht krijgen doen ze alles voor je!  

Het apporteren zit de meeste Barbets in het bloed. De ene is daar fanatieker in dan de andere, maar de meeste Barbets hebben of krijgen er echt lol in, vooral als er met echt wild wordt gewerkt, maar voor de meeste zijn ook dummies uitdagend genoeg. Een van de honden die genoemd werden tijdens de interviews apporteerde een keer een niet daarvoor bedoelde kip, door deze voor de voeten van zijn baas te leggen. Tja, jachtpassie is ook een eigenschap die de meeste Barbets niet vreemd is. Uit het water apporteren doen ze niet allemaal even vanzelfsprekend, dit moet bij sommige echt wel aangeleerd worden, andere doen het als vanzelfsprekend en hebben geen lessen nodig. De meeste houden echter wel van water en zullen niet snel om een plas heenlopen. Lekker erdoor rennen of sloffen en slobberen is heerlijk. Strand en zee is natuurlijk helemaal super.

De vacht wordt als positief geschetst. Het grootste voordeel is dat deze niet verhaart, plus dat de krulvacht er aantrekkelijk uitziet en heerlijk aaibaar is. Ook de hypo-allergene eigenschappen zijn voor veel mensen een pré. De keerzijde van een langere krulvacht is toch wel de intensiteit van de vachtverzorging en al het zand en takjes e.d. die in de vacht blijven hangen en er pas in huis weer af vallen. Een grondige wekelijkse borstelbeurt is absoluut nodig bij een lange vacht. Daarom zijn er ook eigenaren die hun hond wat korter (laten) knippen om de vacht onderhoudsvriendelijker te maken.

Zijn intelligentie wordt als positief ervaren bij het trainen, maar heeft ook een keerzijde. Hij maakt feilloos misbruik van de situatie. Een van mijn Barbets bijvoorbeeld, was een keer mee naar een familiefeest. De zaal was opgesplitst met een gordijn en ik had me totaal niet gerealiseerd dat er achter dat gordijn een feestelijk buffet werd opgesteld… Mijn jonge Barbet liep gewoon los rond, omdat ik gewend was dat ze zich keurig gedroeg. Op een gegeven moment had zij – in tegenstelling tot ikzelf- natuurlijk wel door wat er zich achter dat gordijn afspeelde. Ze rook feilloos waar ze zijn moest, maar hield ook gepaste afstand en stelde zich onopvallend op. Zodra de mensen van de catering klaar en verdwenen waren, maar het gordijn nog fantastisch gesloten was, kroop ze er onder door. Ik had haar niet gemist… Ik weet ook niet hoeveel tijd het haar gekost heeft, maar toen het buffet en het gordijn geopend werden, bleek één van de schalen vrijwel leeg en schoon te zijn. Daar had een paar kilo carpaccio van zeer goede kwaliteit gelegen… Mijn hond lag uiteraard al lang weer rustig onopvallend onder een tafel lekker uit te buiken... Deze zelfde hond ziet heel af en toe ook kans om het juiste moment te gebruiken om thuis wat van het aanrecht te stelen (altijd vlees, vis of kaas, want mevrouw heeft wel zo haar voorkeuren). Een van de gasten liet bijvoorbeeld een keer een vol glas rode wijn op het tapijt vallen, iedereen bemoeide zich met hoe de vlek het beste verwijderd kon worden en de hond liep linea recta naar de tafel om een lekker hapje uit te kiezen. Behalve dat het moeilijk is om boos te worden als die donkerbruine ogen je glanzend aankijken en die roze tong lap – lap om de bek gaat, gedraagt ze zich daarna ook heel inschikkelijk en onschuldig, zo van ‘ok, ok, ik ga al, maak je maar niet druk’. Ik moet dan eigenlijk altijd heel erg om haar lachen… opvoedkundig niet handig, maar tjonge jonge, wat zijn het toch een clowns.

Dat Barbets clowns zijn bewezen meer eigenaren met hun verhalen. Een van de ondervraagden vertelde dat haar Barbet gekke bekken kan trekken. Als ze op een bepaalde manier wordt aangesproken, trekt ze met haar lip! Behalve dat ze hun intelligentie op deze opportunistische wijze aanwenden, hebben ze ook een zeer goed geheugen. Als ze iemand hebben leren kennen, vergeten ze dat nooit meer. Zowel positieve als negatieve ervaringen worden feilloos onthouden. Een aanvaring met een hond die als onprettig ervaren is, zal een schrikreactie oproepen bij een volgende ontmoeting, al is dat pas jaren later. Andersom geldt hetzelfde, als ze met iemand of iets een positieve ervaring hebben gehad, zullen ze bijzonder vrolijk en blij reageren bij een volgende ontmoeting.

De meeste Barbets blaffen weinig, maar er zijn uitzonderingen. Een geïnterviewde vertelde dat haar hond blaft naar de postbode, zelfs als ze deze verderop in het dorp tegenkomt. Ook zo’n teken van een uitstekend geheugen voor ontmoetingen. De meeste Barbets zijn echter absoluut niet geschikt als waakhond, want laten elke vreemdeling vriendelijk en vrolijk binnen.

De Barbet heeft een zeer goed ontwikkelde neus en je zou denken dat door het lange haar voor de ogen deze neus een veel belangrijker taak heeft dan de ogen. Maar het is opvallend dat ze ook heel visueel ingesteld zijn, wat duidelijk wordt bij het kijken naar vogels. Bijna elke Barbet heeft een bovengemiddelde interesse in (vliegende) vogels. Mijn Barbets kunnen werkelijk úren in de tuin zitten kijken naar alles wat voorbij en over vliegt. De passie voor de jacht op (gevleugeld) waterwild zit dus kennelijk in de genen verankerd. Een van mijn Barbets bewees dit laatst in een tuincentrum, waar ze plotseling minutenlang bewegingloos op haar achterpoten ging staan zonder haar voorpoten te steunen (ik wist niet eens dat ze dat kon!), omdat ze op een stelling een rijtje plastic vogels zag staan, een paar kraaien, een eend en een reiger. Toen ik haar liet snuffelen aan een plastic kraai werd haar interesse nog steeds niet minder. Ze was erg onder de indruk van de nabije bewegingloze aanwezigheid van die vogels!

Ook het gehoor is in combinatie met het uitstekende geheugen een belangrijk orgaan voor de Barbet. Vaak horen ze aan het motorgeluid van een auto, het bandengeluid van een fiets of de voetstappen van een persoon wie er aan komt. Ook vertelde iemand dat haar Barbet precies het verschil hoort tussen de keukenla waar de koekjes inzitten en andere keukenlades waar niets interessants in ligt. Over het algemeen vertonen Barbets weinig tot geen dominantie naar andere honden, maar ook daar zijn uitzonderingen, zowel bij reuen als bij teven. De meeste Barbets gaan sociaal om met soortgenoten en spelen ook graag met andere honden. Naar mensen toe zijn Barbets vrijwel zonder uitzondering heel vriendelijk en open en een enkeling is in eerste instantie een tikje terughoudend. Hoewel ze baasgericht zijn, hebben ze niet de neiging zich aan slechts één persoon te hechten, maar het zijn bovenal mensgerichte honden. Bezoek zal dan ook vriendelijk onthaald worden door een Barbet.

Een Barbet gehoorzaamt over het algemeen behoorlijk goed, maar is ook wel een beetje eigenzinnig. Hij moet vooral het nut van het gehoorzamen inzien en het is dus de kunst de daarvoor benodigde relatie met de hond op te bouwen. Het zijn redelijk volgzame honden die zoals al eerder gezegd graag wat met hun baas ondernemen. Het is daarom relatief eenvoudig en vooral zeer dankbaar om een goede band met deze honden op te bouwen.

Kortom, de Barbet is een vriendelijke gezellige hond die houdt van actie, maar tegelijkertijd ook rust uitstraalt en het beste tot zijn recht komt bij een baas/gezin die graag wat met de hond onderneemt.

De Barbet in de 20e eeuw

De Barbet werd door de opkomst van moderne rassen zoals bijvoorbeeld de (elegantere en toentertijd meer moderne) Poedel, steeds minder populair. Toen ook nog de jacht op waterwild afnam en er bovendien moeilijke tijden aanbraken rond de eerste en tweede wereldoorlog, verdween hij bijna van de Franse kynologische raslijst. In dat internetloze tijdperk viel het uiteraard niet mee om contacten te onderhouden met andere liefhebbers van het ras. In Frankrijk hielden enkele echte liefhebbers het ras gelukkig in stand naar hun eigen visie en inzichten. De Barbet was in die tijd kleiner dan nu en men vond dat formaat geschikt voor een goede jachthond. Er ontstond echter een beweging die vanuit de Franse rasvereniging kans zag om het formaat van de Barbet te vergroten. Zij vonden het aspect "jacht" niet van belang en "boetseerden" de Barbet naar hun eigen inzicht. Ze vonden veel aanhangers binnen en buiten Frankrijk. Er werden ter verbetering af en toe andere rassen ingefokt en een aantal malen werd de rasstandaard aangepast, dit tot ontsteltenis van de liefhebbers van de oorspronkelijke kleinere Barbet. Zo "groeide" de Barbet in enkele decennia qua schofthoogte met 10 cm. De liefhebbers van de oorspronkelijke Barbet hebben ervoor gevochten om de groei een halt toe te roepen, wat resulteerde in een aanpassing van de rasstandaard waarin een een maximale schofthoogte opgenomen werd van 65 cm voor een reu en 61 cm voor een teef, met een tolerantie van 1 cm. Tegenwoordig hebben de meeste Barbets in de directe generaties voor zich zowel voorouders van het oude als van het nieuwe type. Ons fokprogramma is qua fenotype gericht op het oude type.

Gezondheid

De laatste jaren is er in de kynologie veel ophef over ziekten en gebreken bij rashonden. Het is terecht dat er meer aandacht wordt besteed aan het welzijn van honden dan vroeger gebruikelijk was en ik vind het dus goed dat er paal en perk wordt gesteld aan het willens en wetens fokken van honden, puur op uiterlijke kenmerken, waarbij volledig voorbijgegaan wordt aan het welzijn van de hond. Dat bastaardhonden gezonder zijn dan rashonden is m.i. echter een fabeltje. De verbeterde medische kennis en technieken maken het  mogelijk om diverse ziekten te voorkomen. Goede fokkers maken gebruik van die mogelijkheden, door welbewust te fokken met gezonde honden die gecontroleerd worden op genetische aanleg van bepaalde ziekten. Bastaardhonden worden doorgaans pas 'gezien' als ze ziek zijn, terwijl rashonden standaard gecheckt worden. Dat geeft uiteraard een vertekend beeld, simpelweg omdat er nauwelijks iets bekend is van de aanleg van vele bastaardhonden.

De Barbet is een ras met relatief weinig gebreken en weinig erfelijke ziekten. Zoals bij de meeste grotere honden komt wel HD voor en daar wordt dan ook zorgvuldig op gelet. Honden met een slechte HD-score worden uitgesloten van de fok. Een bekend probleem bij diverse waterhonden zijn bepaalde oogafwijkingen. Gelukkig komt dit bij de Barbet nauwelijks voor en dat willen we graag zo houden. Voor de zekerheid worden fokdieren daarom jaarlijks op mogelijke oogziekten gecontroleerd en er wordt uitsluitend met "vrije" honden gefokt. Er zijn in het buitenland een paar gevallen van epilepsie gesignaleerd en mede naar aanleiding daarvan vindt er genetisch onderzoek plaats aan de universiteit van Helsinki. Het gaat waarschijnlijk om een polygeen recessief verervende vorm van epilepsie. Er zijn maar weinig gevallen bekend, maar ondanks dat is men zeer voorzichtig en alle fokkers houden deze ontwikkeling dan ook nauwlettend in de gaten.

Nog veel meer informatie over de Barbet ten aanzien van zijn historie, de rasstandaard en vele andere zaken is te lezen op de website van de rasvereniging www.barbetclub.com. In september 2010 verscheen er in het blad 'Onze Hond' een rasprofiel over de Barbet, klik hier om deze te lezen.